Press & Media
BELGIUM, THE SURPRISE PACKAGE OF REGGAE
(GOLDEN THRONE, VK, 26/11/2002)
Er zit meer reggaetalent in België dan ik vermoedde.
Op de tweede editie van Golden Throne introduceerde
Omar Perry vier verrassende nieuwe acts, waarna hij
zelf met Deep Cultcha en een stuk of wat zangeressen
een heuse dancehall nyahbinghi creëerde, roots
& culture op het ritme van de tijd. Calabash kennen
we natuurlijk al. Onovertroffen band, riddims à
gogo, old & new school, met in de hoofdrollen
Ragga Yves, King of Roots & Dancehall, en Eric
Judah, the Original Man. Maar beide heren waren niet
echt in topvorm. Het mag al een wonder heten dat Ragga
na zijn zware verkeersongeval eerder dit jaar zo snel
is teruggekeerd, hij heeft 'het' ook nog altijd, maar
in de VK moest zijn stem van te ver komen. Het was
ook geen dankbare opdracht voor Calabash, als opener,
en dan in drie nummers moeten bewijzen dat je de beste
bent. Binnen het vooropgestelde tijdsschema, waar
de andere deelnemers zich niet aan gehouden hebben.
Vintage, uit Leuven, speelt zware rootsreggae, eerder
Engels van stijl dan Jamaicaans. De set begon wat
rommelig, maar geleidelijk groeide er een rauwe, organische
sound, meer instrumentaal dan dub, meer (de vroege)
UB40 dan Burning Spear. De zang was wat onzeker, het
blaaswerk mocht wat krachtiger, maar Vintage heeft
alleszins de juiste groepsnaam gekozen. Vintage reggae
indeed, as I would tell you. De rest van de avond
stond er nog maar één band op het podium,
Deep Cultcha uit Brussel. Strak, gevarieerd, de ene
keer ingetogen, dan weer uitbundig, zelf up front
of nederig in dienst van anderen: een ontdekking van
formaat, deze groep, die alle styles & disciplines
van de Jamaicaanse muziek onder de knie heeft. Voor
de talentenjacht begeleidde het gezelschap eerst Factor
X, een bizarre naam voor een degelijke zangeres, de
zus van Mika (sinds meer dan 10 jaar een vaste waarde
in het Waalse reggaecircuit). Twee prima eigen nummers
en een oude riddim, voortreffelijk gezongen, met volumineuze
stem, in soepel Frans. Mijn persoonlijke favoriet
van de avond, al was het maar omdat we zo weinig vrouwen
hebben in de reggae. De favoriet van het publiek
en uiteindelijk ook de terechte winnaar (zij het dat
de titel net zo goed Deep Cultcha toekomt) was Rionsnoir,
twee wilde rappers/toasters, perfect op elkaar ingespeeld,
gretig graaiend in het verleden van dancehall en rubadub.
Ook in het Frans, maar wel helder en verstaanbaar,
en met een zinnige boodschap. Vergelijken, en zeker
een winnaar aanduiden, was niet gemakkelijk. Ik zou
zelf denken aan een Best Female Award (Factor X),
een Roots Award (Vintage), een Riddim Award (Calabash)
en een Golden Throne Award (Rionsnoir) maar Omar Perry
had jammer genoeg maar één beker bij.
Na de contest nog uitgebreid genoten van Deep Cultcha
met Omar, de verrukkelijke Bubble Gum Girls (rootsier
dan hun naam doet uitschijnen) en Sista I-Lea, met
een uitvoering van Dawn Penns 'No No No'. Surprises
alom dus, en dat kan je niet van alle reggae nights
zeggen.(KM)
Source : www.reggae.be
|