Press & Media

BELGIUM, THE SURPRISE PACKAGE OF REGGAE
(GOLDEN THRONE, VK, 26/11/2002)

Er zit meer reggaetalent in België dan ik vermoedde. Op de tweede editie van Golden Throne introduceerde Omar Perry vier verrassende nieuwe acts, waarna hij zelf met Deep Cultcha en een stuk of wat zangeressen een heuse dancehall nyahbinghi creëerde, roots & culture op het ritme van de tijd. Calabash kennen we natuurlijk al. Onovertroffen band, riddims à gogo, old & new school, met in de hoofdrollen Ragga Yves, King of Roots & Dancehall, en Eric Judah, the Original Man. Maar beide heren waren niet echt in topvorm. Het mag al een wonder heten dat Ragga na zijn zware verkeersongeval eerder dit jaar zo snel is teruggekeerd, hij heeft 'het' ook nog altijd, maar in de VK moest zijn stem van te ver komen. Het was ook geen dankbare opdracht voor Calabash, als opener, en dan in drie nummers moeten bewijzen dat je de beste bent. Binnen het vooropgestelde tijdsschema, waar de andere deelnemers zich niet aan gehouden hebben. Vintage, uit Leuven, speelt zware rootsreggae, eerder Engels van stijl dan Jamaicaans. De set begon wat rommelig, maar geleidelijk groeide er een rauwe, organische sound, meer instrumentaal dan dub, meer (de vroege) UB40 dan Burning Spear. De zang was wat onzeker, het blaaswerk mocht wat krachtiger, maar Vintage heeft alleszins de juiste groepsnaam gekozen. Vintage reggae indeed, as I would tell you. De rest van de avond stond er nog maar één band op het podium, Deep Cultcha uit Brussel. Strak, gevarieerd, de ene keer ingetogen, dan weer uitbundig, zelf up front of nederig in dienst van anderen: een ontdekking van formaat, deze groep, die alle styles & disciplines van de Jamaicaanse muziek onder de knie heeft. Voor de talentenjacht begeleidde het gezelschap eerst Factor X, een bizarre naam voor een degelijke zangeres, de zus van Mika (sinds meer dan 10 jaar een vaste waarde in het Waalse reggaecircuit). Twee prima eigen nummers en een oude riddim, voortreffelijk gezongen, met volumineuze stem, in soepel Frans. Mijn persoonlijke favoriet van de avond, al was het maar omdat we zo weinig vrouwen hebben in de reggae. De favoriet van het publiek en uiteindelijk ook de terechte winnaar (zij het dat de titel net zo goed Deep Cultcha toekomt) was Rionsnoir, twee wilde rappers/toasters, perfect op elkaar ingespeeld, gretig graaiend in het verleden van dancehall en rubadub. Ook in het Frans, maar wel helder en verstaanbaar, en met een zinnige boodschap. Vergelijken, en zeker een winnaar aanduiden, was niet gemakkelijk. Ik zou zelf denken aan een Best Female Award (Factor X), een Roots Award (Vintage), een Riddim Award (Calabash) en een Golden Throne Award (Rionsnoir) maar Omar Perry had jammer genoeg maar één beker bij. Na de contest nog uitgebreid genoten van Deep Cultcha met Omar, de verrukkelijke Bubble Gum Girls (rootsier dan hun naam doet uitschijnen) en Sista I-Lea, met een uitvoering van Dawn Penns 'No No No'. Surprises alom dus, en dat kan je niet van alle reggae nights zeggen.(KM)

Source : www.reggae.be